Magdalena Sowińska

Magdalena Sowińska 

Cykl: Portrety artystów

Dzisiaj w ramach cyklu Portrety artystów chciałabym Wam przedstawić Magdalenę Sowińską. Jest szczecinianką, technikiem organizacji reklamy, absolwentką Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Szczecińskiego na kierunku nauki teologiczne, członkinią Koła Kandydatów przy szczecińskim oddziale Związku Literatów Polskich. Aktualnie studiuje pedagogikę specjalną dla osób z autyzmem i zespołem Aspergera na uczelni Collegium Balticum w Stargardzie. Jej debiutancki tomik poezji pod tytułem Krzyk Światła ukazał się w 2012 roku. Ma na koncie również drugi tomik z 2015 roku, który nosi tytuł Transfuzja białej ciszy. Oba jej tomy zostały wydane w serii: akcent. Mam dobre wieści dla miłośników twórczości Magdaleny Sowińskiej. Je kolejna książka już się ukazała: Unboxing serca – z niecierpliwością wyczekuję spotkania autorskiego. Mowa dzisiaj niewątpliwie o artystce, bo pisze, rysuje, maluje, śpiewa. Teraz poznajmy ją lepiej.

Główna cecha mojego charakteru?

Empatia.

Cechy, których szukam u mężczyzn i kobiet?

Uczciwość, szczerość, autentyczność.

Co cenię najbardziej u przyjaciół?

Bezwarunkowość.

Moja główna wada?

Bywam perfekcjonistką, zwłaszcza w stosunku do własnej pracy.

Moje ulubione zajęcie?

Śpiewanie, pisanie, tworzenie impresji filmowych, taniec.

Moje marzenie o szczęściu?

Mieć taki kontakt z samą sobą, żeby to poczucie nie było zależne od okoliczności życiowych i spełnienia, bądź też nie spełniania moich oczekiwań przez innych ludzi.

Co byłoby dla mnie największym nieszczęściem?

Na dzień dzisiejszy wojna w moim kraju.

Moje ulubione słowo?

Lubię większość słów w języku polskim ze względu na to, że jedną z moich pasji jest pisanie. Moją uwagę przykuwają przede wszystkim ich związki, tworzące ciekawe przenośnie i porównania.

Jakiego słowa nie lubię?

Zawsze i nigdy.

Słowa, których nadużywam?

Myślę, że w czasie wzburzenia emocjonalnego w ogóle nadużywam słów.

Ulubieni bohaterowie literaccy?

Ostatnio zafascynowała mnie młodzieżowa książka Arka czasu Marcina Szczygielskiego, której akcja rozgrywa się zwłaszcza podczas II Wojny Światowej w Getcie Warszawskim i postać Rafała Grzywińskiego oraz jego dziadka.

Ulubieni bohaterowie życia codziennego?

Zwykli ludzie, którzy w dzisiejszych czasach napiętnowanych prędkością życia i pokusą przejścia przez nie po najmniejszej linii oporu, podejmują nadal trud przezwyciężania własnego egoizmu i hedonizmu na rzecz drugiego człowieka – są to osoby pracujące z ludźmi niepełnosprawnymi intelektualnie, obłożnie chorymi, bezdomnymi, czy wychowawcy i nauczyciele w ośrodkach dla młodzieży z problemami, gdyż ludzi takich, z prawdziwym powołaniem, jest coraz mniej.

Kim lub czym chciałabym być, gdybym nie była tym, kim jestem?

Jest wiele ról życiowych, do których tęskni moje serce. Gdybym nie była tym, kim jestem teraz, zapewne byłabym aktorką teatralną, filmowcem (reżyseria, scenariusz), wokalistką, dekoratorką wnętrz lub psychoterapeutką. A gdybym była mężczyzną, myślę, że dziś byłabym żołnierzem, strażakiem, ratownikiem medycznym lub kardiochirurgiem.

Gdybym miała napisać swoją biografię, nadałabym jej tytuł…

Obecnie najbardziej pasowałby tytuł W poszukiwaniu własnej tożsamości lub By odzyskać siebie.

Moja maksyma brzmi…

Żyj tak, aby twoja fragmentaryczna wiedza o drugim człowieku i subiektywne osądy na jego temat nie stały się przypadkiem gwoździem do czyjejś trumny.