Zatrzymaj się, podziel całość, pomyśl, a może zrozumiesz...

Ostatnie Blogowe spotkanie literackie poświeciłam szwedzkiej powieści kryminalnej, Millennium. Co nas nie zabije. Dzisiaj zatrzymam się przy literaturze polskiej, a dokładniej przy ostatnim tomie Leszka Dembka pod tytułem Aporia (szCząTki). Książka ukazała się w listopadzie 2015 roku w ramach serii: akcent. Zdjęcie na okładce: Leszek Dembek. Ilustracje w książce: Paweł Kucharski.

Kilka słów o autorze...

Leszek Dembek – aktualnie prezes szczecińskiego oddziału Związku Literatów Polskich, przewodniczący Wojskowego Koła Literackiego In Aeternum działającego przy Klubie 12 DZ w Szczecinie, poeta, politolog, animator kultury. Jest autorem czterech tomów poezji: Z dumą białych werbli (1992), Za żelazną skóra jabłka (1997), Na krawędzi czasu (2001), Re-vers dla e-lizy (2014). Publikował również w prasie i antologiach. Zainicjował powstanie cyklu wieczorów Akademia Literatury w Klubie 12 Dywizji Zmechanizowanej, jest też współorganizatorem spotkań Laboratorium Poezji oraz Korytowskiej Nocy Poetów.

O twórcy rysunków...

Paweł Kucharski – pracownik Urzędu Miejskiego w Choszcznie, pedagog z wykształcenia, członek nadzwyczajny Wielkopolskiego Towarzystwa Terapii Systemowej z siedzibą w Poznaniu. Hobbystycznie zajmuje się malarstwem abstrakcyjnym i intuicyjnym. Redaguje też eseje filozoficzne oraz rozważania literackie.

A teraz przejdę już do utworu literackiego...

Jeżeli trzymacie teraz w rękach książkę pod tytułem Aporia (szCząTki) i macie ochotę na dzieło, które Was wciągnie w swój świat od pierwszej do ostatniej strony, to radziłaby ją odłożyć. Tego nie czyta się jednym tchem. Ale, jeśli szukacie lektury, której fragmenty skłaniają do rozważań i delektowania się każdym zdaniem, to zapraszam na ucztę literacką, bo dobrze trafiliście. Będą ją urozmaicały urozmaicały czarno-białe rysunki Pawła Kucharskiego.

Jeżeli trzymacie teraz w rękach książkę pod tytułem

Sam tytuł tomu prozy poetyckiej objaśnia redaktorka serii, Róża Czerniawska-Karcz:

(…) Cóż to takiego owa APORIA?
Otóż aporia według słowników to (z gr. ἀπορία, aporía – bezdroże, bezradność, trudność, od ἄπορος, áporos – nieprzebyty; trudny), czyli – z pozoru niemożliwa do przezwyciężenia trudność w rozumowaniu logicznym, oferująca sprzeczne albo przeciwstawne rozwiązania. To także «ciągle aktualne zagadnienie filozoficzne, domagające się nieustannego przemyśliwania od nowa przez kolejne pokolenia filozofów» lub «trudność w rozumowaniu, pozornie niedająca się przezwyciężyć» Słownik terminów literackich proponuje objaśnienie, iż jest to ujawnienie własnych wahań i rozterek, inaczej dubitatio (...)  

Ilustracja: Adrianna Rauhut.

Aby zrozumieć, to co autor ma nam do powiedzenia, musimy zajrzeć pod słowo, które (…) wchodziło milimetr po milimetrze. Wchodziło zardzewiałe, czasami wylewało się nie tylko przez źrenicę. (…) Ubiera w płaszcz metafory fragmenty otaczającej nas rzeczywistości, wobec której człowiek bywa bezradny, pomimo tego, że również bierze czynny udział w jej tworzeniu. Bezradność ta, to nie tylko brak wpływu na pewne zdarzenie, lecz także trudności w zrozumieniu świata pełnego sprzeczności. Pisarz w swoim dziele walczy właśnie z tym drugim rodzajem bezradności, podejmując próbę rozwikłania napotkanych przez siebie realiów codzienności. Tworzy przy tym obrazy poetyckie. Język, którym się posługuje nie w swoich krótkich miniaturach nie jest kwiecisty, chwilami nawet przez dominującą w sposobie budowy tekstu prostotę wydaje się szorstki. Wrócę też na chwilę jeszcze do rysunków Pawła Kucharskiego. Jedne składają się z małej mniejszej ilości elementów, a w innych występuje ich większe nagromadzenie, ale te kształty będące cząstkami elementarnymi są proste. Zarówno dobór słów, jak i ilustracje wyrażają dzięki te,u odbierane przeze mnie przesłanie całego tomu. Bo, czy życie nie jest bardziej skomplikowane przez częste gromadzenie wielu prostych skrawków rzeczywistości w jednym miejscu? Może po prostu, trzeba zrobić to samo, co czyni autor przez całe swoje dzieło? Rozłożyć rzeczywistość na pojedyncze szczątki, aby ją zrozumieć.

Zapraszam do lektury. Razem z autorem zatrzymaj się, podziel całość, pomyśl, a może zrozumiesz...