Sławomir Wernikowski

Sławomir Wernikowski 

Cykl: Portrety artystów

Dzisiaj w ramach cyklu Portrety artystów chciałabym Wam przedstawić pisarza, inżyniera informatyka i nauczyciela akademickiego, Sławomira Wernikowskiego. Urodził się w 1964 roku, w Szczecinie. Mieszka w podszczecińskim Mierzynie. W latach 1996-2012 był felietonistą Gazety Wyborczej, gdzie publikował pod pseudonimem Sysław w cotygodniowej rubryce Malkontent dyżurny. Literacko zadebiutował w 2007 roku opowiadaniem Dolus na łamach dwumiesięcznika Pogranicza. Ma na koncie zbiór opowiadań wydany przez wydawnictwo Forma pod tytułem Passacaglia. A teraz oddajmy mu głos.

Główna cecha mojego charakteru?

Ciekawość świata.

Cechy, których szukam u mężczyzn i kobiet?

Inteligencja, wiedza, rozwaga i doświadczenie.

Co cenię najbardziej u przyjaciół?

Szczerość i lojalność.

Moja główna wada?

Prokrastynacja.

Moje ulubione zajęcie?

Uczenie (w tym również się).

Moje marzenie o szczęściu?

Zdrowie.

Co byłoby dla mnie największym nieszczęściem?

Utrata kontroli nad ciałem lub umysłem.

Moje ulubione słowo?

Spolegliwość (ale nie w znaczeniu używanym przez niedouczonych polityków, ale w tym, które nadał mu prof. Kotarbiński).

Jakiego słowa nie lubię?

Wszystkich zaczynających się od zaje…

Słowa, których nadużywam?

Generalnie i koncept – słuchacze moich wykładów wiedza, co mam na myśli.

Ulubieni bohaterowie literaccy?

John Yossarian (Paragraf 22 – Joseph Heller) i Józef Szwejk (Przygody dobrego wojaka Szwejka – Jaroslav Hašek).

Ulubieni bohaterowie życia codziennego?

Hugh Thompson i Marek Nowicki – obaj już nieżyjący, ale obaj jednakowo dla mnie ważni.

Kim lub czym chciałbym być, gdybym nie był tym, kim jestem?

Sobą – niezależnie od profesji, płci, czy miejsca urodzenia.

Gdybym miał napisać swoja biografię, nadałby jej tytuł…

Zaprzeczając przeznaczeniu.

Moja maksyma brzmi…

Ignoranti quem portum petat nullus suus ventus est - Żaden wiatr nie sprzyja temu, kto nie wie dokąd płynie (Seneka).