(Nie)codzienne spotkanie

(Nie)codzienne spotkanie 

Cykl: Blogowe spotkania literackie

Dzisiaj w ramach cyklu Blogowe spotkania literackie chciałabym Wam zaprezentować książkę Rafała Podrazy pod tytułem Rozmowy o Zmierzchu. Została wydana w 2014 roku w ramach serii: akcent, której redaktorką jest Róża Czerniawska-Karcz. Zanim przejdę do publikacji, krótko zaprezentuję sylwetkę autora.

Rafał Podraza jest dziennikarzem, autorem książek biograficznych i tekstów piosenek, animatorem kultury, poetą, choć sam tak o sobie nie mówi – w jednej z naszych rozmów powiedział, że zawsze chciał być autorem tekstów piosenek, a nigdy poetą. Ma na koncie następujące tomy poezji: Życie przez palce mi przecieka, Moja intymność, Przemijanie..., Z Jasnorzewską w tle. Wiersze o miłości i bilans. 1987-2012. Uznawany jest za specjalistę od Kossaków, bohaterami jego publikacji są również sportowcy, gwiazdy muzyki. W jego dorobku znajdują się między innymi takie książki, jak Helena Majdaniec. Jutro będzie dobry dzień, Córka Kossaka. Wspomnienia o Magdalenie Samozwaniec, Wojciech Kossak, Wieczór nad rzeką zdarzeń. Janusz Kondratowicz w rozmowie z Rafałem Podrazą, Kłobukowska. Przerwany bieg, Przegrane medale. Jak działacze niszczyli sportowców, Anna Jantar. Ikona z przypadku?. Krótko przedstawiłam autora, a teraz przejdźmy Rozmów o Zmierzchu.

Książka Rozmowy o Zmierzchu zawiera 13 wywiadów, które na przestrzeni lat wcześniejszych były publikowane w prasie. Mowa tutaj o takich periodykach, jak Prestiż, Konkrety, Południe. Głos Mokotowa, Pragnienie Piękna, Gazeta Piastowska. Przy okazji jednej z moich rozmów a autorem dowiedziałam się, że wywiad jest jego ulubionym gatunkiem dziennikarskim. Nic więc dziwnego, że postanowił część tego rodzaju publikacji zebrać i umieścić w książce. W jednym ze swoich artykułów na jego temat zaryzykowałam stwierdzeniem, że walczy on poprzez swoją działalność literacką i dziennikarką z zapomnieniem. Dalej podtrzymuje to stanowisko. Doskonałym argument za tym stanowi lista jego książek biograficznych. Jednak my będziemy mówić o argumencie, jakim są Rozmowy o Zmierzchu. Tego typu działania są bardzo potrzebne, ponieważ życie ludzkie jest niezwykle kruche. Każdy ma pewien czas do wykorzystania na Ziemi. Gdy odchodzimy pozostaje tylko pamięć o nas, dzięki której możemy być wiecznie żywi. Każdy rodzaj świadectwa jest na wagę złota: wspomnienia (pozostające w pamięci innych lub spisane), wywiady będące bardziej żywym obrazem, czy życiorysy, które prezentują i utrwalają działalność. W Rozmowach o Zmierzchu znajdziemy ten żywy obraz, czyli wywiad, ale również życiorys (na końcu publikacji są umieszczone biogramy bohaterów). Jest to również okazja do poznania osób, które na co dzień są dla szarego Kowalskiego niedostępne. Publikacje prasowe, czy książkowe stanowi poznania ich lepiej.

Przyjrzyjmy się tytułowi: Rozmowy o Zmierzchu. Dlaczego akurat o zmierzchu? Ten wątek również zwrócił uwagę Róży Czerniawskiej-Karcz, która pisała wstęp do tej książki, więc nie jestem jedyna. W ciągu dnia zazwyczaj jesteśmy najbardziej aktywni – pracujemy, wykonujemy różnego rodzaju obowiązki (domowe, czy zawodowe), gonimy za swoimi celami, marzeniami. A zmierzch jest porą doby, która stanowi wstęp do wypoczynku (przynajmniej w przypadku niektórych) fizycznego i psychicznego, a także refleksji nad tym, co było, jest i będzie, ale również do zwierzeń. Kto zwierzał się Rafałowi Podrazie? Zaraz do tego przejdziemy.

Bohaterami tej pozycji literackiej są znane osobowości ze świata filmu, muzyki i sportu. Czytając tę książkę poznamy lepiej takie osoby, jak Hanka Bielicka, Eleni, Maria Fołtyn Halina Frąckowiak, Krystyna Janda, Irena Jarocka, Janusz Kondratowicz, Jarosław Kukulski, Kora, Halina Kunicka, Tomasz Raczek, Maria Szabłowska, czy Irena Szewińska. Czym oni różnią się od nas? Jak pisze we wstępie Róża Czerniawska-Karcz: (…) Świat sportowców, czy artystów zawsze przyciągał, interesował barwnością i odmiennością życia. Stąd tak wielkie zainteresowanie wzbudzały i nadal wzbudzają wszelkie sensacje i pseudosensacje związane z życiem bohaterów z pierwszych stron kolorowych czasopism, fal eteru czy ekranów kinowo-telewizyjnych. (…). Jedyne, co nas od nich różni, to inny rodzaj wykonywanych zawodów, może też inne środowisko. Jednak cała reszta pozostaje ta sama. Mają plany na życie, marzenia i cele, zaczynają karierę, robią karierę, przechodzą na emeryturę, przeżywają wzloty i upadki, radości i smutki. Są ludzie, których lubią i są tacy, których omijają z daleka. Jak każdy. Czytając o nich, słuchając, czy oglądając materiały telewizyjne, korzystam po prostu z okazji do chociaż szczątkowego poznania ich. Nie szukam taniej sensacji, wychodząc z założenia, że nic, co ludzki nie jest mi obce. Podziwiam też ich dorobek. Jestem wdzięczna Rafałowi Podrazie za tę książkę. Pozwoliła mi poznać te osoby, które były jej bohaterami.

Podsumowując, książkę Rafała Podrazy Rozmowy o Zmierzchu przeczytałam z przyjemnością. Wywiady mają tytuły, które wzbudzają ciekawość – czytelnik chce się dowiedzieć, dlaczego jest taki, a nie inny. Ponadto czyta się lekko i szybko – aż szkoda, że tak szybko z jednej strony. Z przyjemnością poznałam bohaterów tej publikacji i odbyłam z nimi (nie)codzienne spotkanie. Z czystym sumieniem mogę ją polecić – życzę miłej lektury.